වාගාලාපයක්

සඳවතිය;සිසිකතයි කවුරුන් කෙසේ කීවද

මට නම් නුඹ සැතිරියක් මැයි!

කවි බසක් නොවේ මේ

නුඹ කෙරේ ද්වේෂයෙන්මයි,

හද පුරා නැගී එන කෝපයේ අග්නි දළුවෙන් 

නුඹ දවන තරහෙන්මයි.

 

නිබඳවම වා කවුළු අතරෙන්

පවන් රොදක් එන්නට හැර තිබුණොත් 

ගෙයි කවුළු දොරෙන්

නුඹ එබෙයි මගෙ යහනට

හිම සදිසි එළියෙන් 

මගේ තනි යහනේ මම තව තවත්

වෙළයි කට….කට…… ගා ගැහෙන සීතලෙන්

 

ඔව් සැබෑවයි! මා තනිවූවා ඇත්තයි

අඟ හිඟ පෑල දොරින් ගෙට එන විට

ඉතාලි ගිය මගෙ රන් කඳ

දේශ සීමාවකදී වෙඩි කා මලැයි,

ඔහු සමඟ රහසේ පැන ආ ළාබාල පෙම්වතී මා

කෙටි විවාහයකදී කණවැන්දුම් වූවැයි.

 

ඉතින් අඹතුරු අතරේ වෙළෙමින්

කුරිරු සතුටක් ලබනා මැහැල්ලක මෙන්

යහනත තනිවූ මා දෙස

එබි එබී බලමින් පසුවෙයි

මේ නම් සහතික මැයි

නුඹ නම් මහා සැතිරියක් මයි!